ازم پرسید می تونم تو انتخاب کتاب کمکتون کنم ؟ دنبال چه سبک کتابی هستین ؟
گفتم نمی دونم !
گفت مثلا چه سوالی تو ذهنتون هست ؟
نمی دونستم اون چیزایی که تو ذهنم هست رو بگم یا نه ! خلاصه ش کردم و یه کمی رسمی ترش کردم.
گفتم فلسفه ی هستی ؟ اینکه چرا هستیم ؟
ولی دوست داشتم یکی باشه که بتونم ازش بپرسم دنیا واقعا زشته یا من زشت می بینمش ؟ازش بپرسم من چرا هستم ؟ تو چرا هستی ؟ چرا انقدر روزا تکراریه ؟ چرا هیچ چیز جدید و ارزشمندی وجود نداره ؟ چرا فقط خوردنه و خوابیدن و‌پوشیدن و کار کردن و تفریح کردن ؟ همین ؟ همش همین ؟ تمام زندگی همینه ؟ نباید تهش همین باشه. زندگی اگر چنان باشد که تا پیش از این می شناختم باید چیز نویی داشته باشد . من باید چیز نویی داشته باشم. حرف نویی که جهان بتواند انرا بشنود اما دیر زمانی ست که یا من لال مانده ام یا جهان کر ! یا شاید هم من کر شده ام !
شاید کر شده ام که دیگر نوای شادی و امید از جهان نمی شنوم . شاید هم تا به حال اشتباه می شنیدم . نمی دانم! چه کسی می داند ؟ چه کسی می داند ؟
چه کسی می داند عدالت یک مفهوم انتزاعی ست یا یک مفهوم حقیقی؟ چه کسی می داند غایت چیست ؟ جه کسی می داند چه چیزی را باید جست ؟ امید حقیقی ست یا کاذب؟ بهشت واقعا هست ؟ یا وعده ی عده ایست برای استحمار ما ؟اگر هست چگونه است ؟ اگر آنگونه که گفته اند هست ، به گمانم کسالت بار است ! به گمانم کوچکتر از انسان است. اصلا انسان کیست ؟ برای چه آمده ؟ جه چیز را باید بجوید؟ نیکی و زیبایی و خردمندی را ؟ اگر این است پس چرا جستن اینها این همه درد دارد این همه خستگی دارد ناامیدی دارد. اگر غایت این است ، چرا غایتِ ما زیر چکمه ی ظلمت له می شود ؟ اگر این است، چرا این است ؟ چیزی بگو پیش از آنکه شمعِ وجودمان خاموش شود . ای خداوند نور !